,,Oszukać oszusta to podwójna przyjemność''

Szukaj na tym blogu

Linki

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Katalog Opowi

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

Prześlij komentarz

Każdy Twój komentarz motywuje mnie do dalszej pracy nad sobą - zwłaszcza, jeśli zawrzesz w nim konstruktywną krytykę.

Popularne posty

,,Solangelo". Księga 1 - ,,Czyli jak Nico di Angelo poznał Percy'ego Jacksona" cz.1

Święta, święta i po świętach. Nie wiem jak Wam, ale mi nie udało się odczuć zbytnio ich atmosfery. Może dlatego, że byłam chora. Cóż. W każdym razie udało mi się znowu zdenerwować starszą siostrę, bo nie kontynuuję starszych opowiadań, tylko zaczynam nowe. Cóż. Komuś jeszcze to przeszkadza? (Serio, chcę wiedzieć.) Zapraszam. *** Percy Jackson, inteligentny, ciepły i (przynajmniej zdaniem niektórych) niebywale przystojny dwudziestolatek z Nowego Jorku pojawił się w życiu Nico di Angelo w najlepszym możliwym momencie. Trzy miesiące wcześniej, w Wenecji, gdzie mieszkał szesnastolatek, w jego rodzinnym domu wybuchł ogromny pożar. Zginęły w nim jedyne bliskie osoby Nico - jego osiemnastoletnia siostra Bianca i matka Maria. Osamotniony w swym bólu Nico odwiedził zgliszcza tylko raz - tego dnia, tuż po szkole, przeszukał je i zabrał ze sobą wsz

,,Związani" cz.0

Zanim zasiadłam do przepisywania tego rozdziału na komputer, przeżyłam spory zawał serca, nie mogąc znaleźć brudnopisu i szkiców. To było straszne, ta myśl, że mogę stracić trzy godziny pracy przez własne zaniedbanie... Nie no, żartuję. Ja nie mam serca. Ale reszta się zgadza. Zapraszam. *** Do tego rozdziału podaję dwie wersje jednej piosenki - jedną delikatniejszą, drugą trochę cięższą. Osobiście nie mogę się zdecydować, która pasuje lepiej - zostawiam to Wam. Wysoki mężczyzna o włosach przyprószonych siwizną, ubrany w czarny garnitur, prowadził za rączkę pięcioletnią dziewczynkę w błękitnej sukience, której długie włosy w kolorze dojrzałej pszenicy splecione były w gruby warkocz. Dziewczynka miała na imię Beatrycze i trzymała pod pachą pluszowego pieska, który kiedyś był olśniewająco biały, ale teraz jakby zblakł i poszarzał. Pod

,,Dar czy przekleństwo?" cz.4

(Część trzecią znajdziecie tutaj .) Stało się. Zachorowałam. Wy sobie w spokoju czytajcie, a ja będę powolutku dogorywać. Przeklęte zapalenie gardła. *** Stojąca przede mną dziewczyna miała około czternastu lat. Była wysoka i szczupła, ubrana w obcisły, szary kombinezon. Na stopach miała czarne trampki. Ręce założyła na piersi, wpatrując się we mnie intensywnie błękitnymi oczami. Rude włosy kończyły się jej tuż nad ramionami. Jej wzrok przeszywał mnie niczym lodowe igły. Twarz dziewczyny miała obojętny wyraz. Nie mogłam oderwać od niej oczu. Rytm mojego serca przyspieszył. Na moje prawe ramię opadła ciężka dłoń, ale nie spojrzałam w bok. - Jest telekinetyczką - usłyszałam męski głos. Obraz zdwoił mi się przed oczami, jakby dwa różne widoki nałożyły się na siebie i rozmazały. Zamrugałam gwałtownie oczami, starając się wrócić do rzeczywistości. Jeden obraz stał się wyraźniejszy, drugi zniknął i znowu siedz

Obsługiwane przez usługę Blogger